این‌طور که به نظر می‌رسد، استرالیاییها روی اسکناس‌های خود خیلی حساس هستند. اولین بار، کشور استرالیا بود که اسکناس‌های پلیمری را وارد چرخه پولی خود کرد. باز هم استرالیاییها بودند که اولین بار از هولوگرام به‌عنوان نشانه‌های امنیتی روی اسکناس‌های خود استفاده کردند. برای اولین بار در تاریخ چاپ اسکناس، هولوگرام یا OVD در سال 1988، بر روی اسکناس 500 شیلینگی استرالیایی به‌کار رفت. مزایای این کار از همان اول خود را نشان دادند: به‌عنوان برچسب‌های متغیر نوری، OVDها خیلی سریع توجه مصرف‌کننده را جلب می‌کنند و به‌راحتی با چشم غیرمسلح تشخیص داده می‌شوند. پس جای تعجب ندارد خیلی سریع در صنعت بانکداری در سرتاسر جهان محبوب شدند.
از آن زمان تاکنون، از OVD به صورت نخ (thread)، وصله (پچ، patch)، نوار (stripe) و پنجره (window) امنیتی در اسکناس‌های سرتاسر جهان استفاده می‌شود. OVD به عنوان یک ویژگی امنیتی در سال 2002 برای اولین بار روی یورو به‌کار برده شد. در یوروهای با ارزش بالاتر از پچ هولوگرامی و در یوروهای با ارزش پایین‌تر از نوارهای هولوگرامی استفاده شده بود. یازده سال بعد، یوروهای جدیدی چاپ شدند که نوار هولوگرامی امنیتی وارد طرح چاپی شده بود تا روی هر اسکناس، تصاویر کاملاً متفاوت در یک مکان قرار بگیرند. در بیست یورویی‌های جدیدی که در سال 2015 وارد چرخه پولی شده‌اند، از ویژگی امنیتی “پنجره پرتره” استفاده شده است. این ویژگی امنیتی، یک هولوگرام شفاف (فرانما) است که در جلو و پشت افکت‌های متفاوتی دارد.
از 30 سال پیش تاکنون، انواع مختلف OVD مانند هولوگرام رنگین‌کمانی، حجمی، با افکت تغییر رنگ و… برای افزودن نشانه‌های امنیتی به اسکناس‌ها استفاده شده است. امروزه با فناوری‌هایی مانند ریزآینه‌ها و اعتباربخشی مبتنی بر اپلیکیشن (app-based authentication)، می‌توان OVDهای پیشرفته‌تری برای ضدجعل کردن اسکناس‌ها ساخت. در حال حاضر، بیشتر ویژگی‌های امنیتی در درون کاغذ اسکناس تعبیه و جاسازی می‌شوند. به‌همین دلیل، طراحی اسکناس‌ها، وابستگی بسیار بیشتری به مواد سازنده کاغذ اسکناس دارد.
منبع
